Het zijn de eerste dagen van 2010 dat ik dit redactioneel schrijf. Wat is er sinds 2000 bereikt op het gebied van toetsing en examinering? Waar richten opleidingen zich op? De vorige zes jaargangen van EXAMENS laten niet alleen een breed scala aan onderwerpen zien, maar ook de vele organisaties die op de een of andere manier een beoordelingsmoment in hun opleiding hebben opgenomen of waartoe men geen toegang heeft zonder passend certificaat.
In de financiële dienstverlening gaat veel geld om. Ook uw geld waarschijnlijk. Om te voorkomen dat iedereen zich met uw geld kan gaan bemoeien, stelt de overheid eisen aan financiële dienstverleners. Ook vakbekwaamheidseisen. Zelfs de kleinste financiële dienstverlener moet over vakdiploma’s beschikken. Anders krijgt hij of zij geen vergunning.
Studenten ervaren beoordelen vooral als een sluitstuk van het onderwijs. Vanuit de gedachte ‘de voldoende is binnen, dus het leren is klaar’ zal beoordelen slechts een korte termijn effect op leren hebben en is er nauwelijks sprake van beklijving van kennis en kunde. Deze summatieve functie van beoordelen is niet meer toereikend gezien de hedendaagse ontwikkelingen zoals een leven lang leren.
Typefouten- hoe zwaar tellen ze? Het is de schrik van iedere examenconstructeur. Ondanks alle zorgvuldigheid die in acht is genomen, komen ze vaak om de hoek kijken: typefouten in de examenopgaven. Herstellen kan niet meer. Het examen is gedrukt, vermenigvuldigd en uitgedeeld aan de examendeelnemers. Dan pas komen ze aan het licht, als een mol op een overigens glad grasveld.
Het gebruik van beoordelingsschalen in competentiegerichte examinering dwingt examenmakers extra alert te zijn op storende beoordelaarsfouten. Twee bekende fouten zijn het geven van te soepele beoordelingen en het aanbrengen van te weinig spreiding tussen meer en minder vaardige kandidaten. In dit artikel wordt verslag gedaan van een onderzoek naar de formulering van beoordelingsschalen.
We ontmoeten elkaar in de lunchroom op het Centraal Station van Utrecht. Wim Hofstee heeft recentelijk het artikel over Van Naerssen in ons blad gelezen en dat was zijn eerste kennismaking met het tijdschrift.
Plagiaat is een vorm van fraude die een hardnekkig leven leidt. Al in de eerste jaargang van het tijdschrift EXAMENS in 2004 is een artikel opgenomen over plagiaat bij het schrijven van werkstukken. Ook in 2008 besteedde EXAMENS hier aandacht aan. En niet ten onrechte. Het is eenvoudig niet te tolereren wanneer een examenkandidaat zich verschuilt achter anderen. Daartegen kan niet vaak genoeg worden gewaarschuwd.
Waarschuwing: dit is een formatieve column. U krijgt geen eindbeoordeling na het lezen van deze column. U kunt er wel van leren: leerdoelen zijn het begrijpen van de terminologie en de leessnelheid. Het lijken van die eenvoudige termen: Formatief en Summatief, maar het echt begrijpen ervan vergt nog al wat van examenmakers. Het zijn vage containerbegrippen (geworden) en interpretaties lopen enorm uiteen.
Al een groot aantal jaren wordt in Nederland een tweetal prijzen uitgereikt op het gebied van examineren en toetsen, te weten de Solberg-Verlinden prijs en de Wynand Wijnenprijs. De winnende projecten De jury van de gemeenschappelijke prijzen bestond uit acht personen die allen hun sporen hebben verdiend in de examenwereld.
Vervolgopleidingen constateren bij vmbo-leerlingen tekorten in de basisbagage. Net als in havo en vwo zijn daarom aanvullende exameneisen in het vmbo gewenst. Het voorstel is om op termijn in het vmbo de aanvullende eis te stellen van maximaal één vijf voor de basisvakken Nederlands en Engels bij de gemengde en theoretische leerweg.
Examens, tijdschrift voor de Toetspraktijk
Is onderdeel van Uitgeverij Kloosterhof
Napoleonsweg 128A
6086 AJ NEER
ABN AMRO: NL38.ABNA.061.70.45.976
NL05.ABNA.060.57.41.123
KvK: 130.38280
BTW: NL8220.03.612.B01
Copyright © 2022 – Kloosterhof Neer B.V
